Zloty
Przodowników Turystyki Górskiej PTTK  Ziemi Wielkopolskiej

Przez 3 dni uczestnicy Zlotu wędrowali szlakami Gór Orlickich.  Główne trasy prowadziły na 
2 najwyższe szczyty: Destna z nową wieżą i Orlica.  Wieże towarzyszyły też uczestnikom na innych szlakach. 

Nie najlepsze prognozy spowodowały zmianę planów na zwiedzanie atrakcji okolicznych miejscowości. W dwóch miastach: Nowe Mesto nad Metuji i Rychnov uczestnicy zwiedzili zamki
ciekawe zabudowania miasta.  Ciekawostką była Oleśnica z ruchomą szopką wykonaną  w drewnie. 

Miłośnicy militariów także mieli dla siebie coś ciekawego: bunkry i muzeum Twierdzy Hanicka.

Część uczestników wybrała się w bliskie okolice Destnej szlakami okrężnymi zwiedzając m.in. średniowieczny, czynny kościół św. Mateusza.

Wieczorami można było porozmawiać o wszystkim i wysłuchać interesujących prelekcji. O rodach okolicznych włości opowiedział prezes Jerzy Świgoń. Gościem specjalnym jednego z wieczorów był prezes Oddziału PTTK Ziemi Kłodzkiej  Krzysztof Kaszuba, który przedstawił atrakcje regionu.

Jak co roku, zlot minął zbyt szybko i trudno było się rozstawać.

Tegoroczny  48 Zlot WKPTG zrealizowaliśmy w dniach  07-11 czerwca  2023 w Jesionikach, z bazą w hotelu Slezan  w  czeskim Bruntálu. Udział wzięło 39 członków, sympatyków i przyjaciół klubu.

W programie Zlotu, według specjalnie opracowanego na potrzeby zlotu przewodnika, były  3 wycieczki. Pierwsza prowadziła na wulkaniczne stożki w okolicy Bruntála. Na wielu z nich znajdują się kapliczki  lub wieże widokowe, a szlaki nań prowadzące obfitują w wiele atrakcji takich, jak: aleja lipowa, skamieniałe pozostałości lawy wulkanicznej, drogi krzyżowe, punkty widokowe i miejsca odpoczynku. 

 Wszyscy udali się też  na szczyt  z ruinami jednego z najstarszych czeskich zamków tj. Rabstejn. Kilka osób wybrało się  do  Przyrodniczego Parku Morawicy i ruin zamku Vikstejn.  Jednym z istotniejszych punktów  w programie był zamek w Bruntálu i samo miasteczko.  Bruntál jest to miasto powiatowe (około 17 tys. mieszkańców) między Niskim a Wysokim Jesionikiem. Niektóre źródła podają, że jest to najstarsze miasto w Republice Czeskiej (prawa miejskie uzyskano przed 1213 rokiem). Krótko mówiąc, ładne miasteczko z zabytkami.

Wielu uczestników poszerzyło program Zlotu i zawędrowało na najwyższe szczyty Jesioników tj. Pradziada w Jesioniku Wysokim i Słoneczna w Jesioniku Niskim.

Po powrocie ze szlaków, chętni skorzystali  z oferty hotelu w bruntalskim Wellnes & Spa a wieczorami spotykaliśmy się  wszyscy,  by przy dźwiękach gitary pośpiewać i wymienić na gorąco wrażenia z tras.

Z powodu trwającej pandemii COVID-19 i braku pewności co do możliwości wyjazdów za granicę zlot ponownie nietypowy, z bazą wyjątkowo po stronie polskiej. Również proponowane trasy prowadziły przez polską część Gór Izerskich, ale z dwoma interesującymi choć niewielkimi wypadami na stronę czeską. Wśród atrakcji można wymienić m.in. objęte ochroną rezerwatową torfowiska typu wysokiego i przejściowego, pozostałości osadnictwa związanego z rozwojem produkcji szkła, nieczynny kamieniołom kwarcu, liczne grupy skalne, a niżej dwie godne uwagi miejscowości: Szklarska Poręba i Świeradów-Zdrój. 

Zlot nietypowy za względu na spotkanie poza obszarem Sudetów (nie pierwszy raz, przy akceptacji członków Klubu) oraz ze względu na termin. Pandemia COVID-19 uniemożliwiła organizację zlotu rok po poprzednim. Dlatego – po kilku zmianach terminu – spotkaliśmy się dopiero po ponad 26 miesiącach.

Za wyborem Czeskiej Szwajcarii przemawiał fakt, że rejon ten należy (wraz z położoną po drugiej stronie granicy czesko-niemieckiej Saską Szwajcarią) do najwspanialszych rejonów turystycznych Europy Środkowej. Proponowane trasy prowadziły przez niezwykle rozczłonkowany obszar o gęstej sieci dolin i głębokich kanionów z charakterystycznymi tworami selektywnego wietrzenia. Najczęściej odwiedzaną formą geomorfologiczną jest Prawczycka Brama (Pravčicka brana) - największa naturalna brama piaskowcowa w Europie. Na trasach były też wzniesienia pochodzenia wulkanicznego oraz interesujące zabytki historyczne i architektoniczne.

Po trzynastu latach powrót do czeskiej części Gór Stołowych (Broumovsko), tym razem z bazą w hotelu przy rynku w miasteczku Police nad Metuji (lokowane w tym samym roku, co Poznań!). Atrakcyjność tej części Sudetów wynika z wyjątkowej dwupiętrowej struktury, gdzie górne piętro z powodu zaawansowanych procesów wietrzeniowych tworzy liczne skalne labirynty. Atrakcyjnie poprowadzone szlaki turystyczne umożliwiają przejścia (niektóre bardzo wąskie) przez wąwozy wypreparowane wśród skał o oryginalnych kształtach, ale też podziwianie rozległych widoków z górnego poziomu masywów skalnych. Na zaproponowanych trasach znalazło się m.in. objęte ochroną rezerwatową największe skalne miasto w Czechach (Adršpašsko-Teplické Skaly), ale też pamiątki historyczne i obiekty sakralne. 

Z dotychczasowych Zlotów WKPTG dwa miały w "adresie" Jesioniki: w 1995 r. z bazą w chacie Bobrovnik (Lipová-lázně koło Jesenika) i w 2010 r. - w pensjonacie "Aneska hut" w pobliżu Rymarova (na granicy Wysokiego i Niskiego Jesionika, z trasami w oby tych pasmach). 

Ale były również zloty z innymi "adresami" na terenie Jesenickiej oblasti: Góry Odrzańskie (2007), Wyżyna Hanuszowicka (2011, z jedną z trzech wycieczek w Góry Orlickie, czyli już w Sudety Środkowe i dodatkową - czwartą propozycją na Śnieżnik) i Rychlebské hory (2012, również z trasami poza Rychlebské hory: na Śnieżnik czyli w Masyw Śnieżnika i na Keprnik w Wysokim Jesioniku).

Wycieczki w tym Zlocie prowadziły wyłącznie szlakami na terenie Wysokiego Jesionika, a więc pod takim hasłem i z takim "adresem" XLIV Zlot został zorganizowany.

Trzecie spotkanie w czeskiej części Karkonoszy, tym razem w centralnej ich części czyli w otoczeniu pięknie wśród gór położonego Szpindlerowego Młyna. Bazą była Chata Labská (odrestaurowany budynek z 1910 roku) położona w bezpośrednim sąsiedztwie jeziora zaporowego utworzonego na rzece Łabie w latach 1910-1916 w ramach programu zapobiegania szkodom powodziowym. Proponowane trasy prowadziły m.in. przez takie widokowe wierzchołki, jak Medvĕdin, Krkonoš, Přední Planina i Přední Žalý. Rozległe widoki roztaczały się także na znacznych odcinkach szlaków, a różnych „boud” i „chat” było przy szlakach więcej, niż wynikało z racjonalnego zaplanowania wycieczek.

Bazą Zlotu była chata Betyna w Pecu pod Śnieżką, położona przy niebieskim szlaku prowadzącym z centrum Peca w stronę Obrego dolu, około 1,5 km od centrum i około 300 m za dolną stacją kolejki gondolowej na Śnieżkę.

/brak opisu/

Bazą Zlotu był pensjonat SportTuria należący do pana Jana Jarkowskiego. Położony jest w miejscowości Polesi, będącej aktualnie częścią wsi Rynoltice, położonej przy szosie nr 13, Liberec - Decin.

Na każdy dzień trwania Zlotu przygotowano interesujące propozycje wycieczek. Przebiegały one po szlakach wiodących po stronie czeskiej. Jedna propozycja wariantowo wkraczała na teren Niemiec z możliwością zwiedzenia Żytawy.

Dzień pierwszy:

Polesi (0,0 km) - Vraní skály (5 km) - Vysoká (8 km) - Bílé kameny (9 km) - Jitrava (10 km) - Rynoltice (13,5 km) - Polesi (16 km).

Dzień drugi:

1. Polesi - Grabštejn (przejazd samochodem).

2. Grabštejn - Hrádek nad Nisou (przejazd samochodem).

3. Hrádek nad Nisou (0,0 km) - Dolni Sedlo (3,5 km) - Popova Skalá (5,0 km) - Kristina (10 km) - Hrádek nad Nisou (12,0 km).

4. Hrádek nad Nisou - Polesi (Przejazd samochodem).

Dzień trzeci - wariant pierwszy:

Polesi (0,0 km) - Petrovice (5,0 km) - Sokol (7,0 km) - Petrovice (9,0 km) - Loupežnický vrch (Větrov 12 km) - Modla (13,5 km) - Polesi (15,5 km).

Dzień trzeci - wariant drugi:

Polesi - Petrovice - Lückendorf (samochodem ok. 12 km) - Parking przy leśniczówce - Fuchskanzel (punkt widokowy 1,5 km) - ruiny zamku Karlsfried (3 km) - Parking (4,5 km) - Zittau - samochodem ok. 12 km) - zwiedzanie miasta - Hrádek nad Nisou - Polesi (samochodem ok. 20 km).

XXXIX Zlot Przodowników Turystyki Górskiej PTTK Ziemi Wielkopolskiej przygotowano w pensjonacie HAMSTEJN w miejscowości Koberovy. Zlot można określić mianem "deszczowy". Spośród kilku dni, zaledwie parę godzin było słonecznych, co wpłynęło na korektę pierwotnych planów wycieczek.

Pierwszego dnia szlak poprowadził uczestników tzw. "Złotą Ścieżką Czeskiego Raju" przez Suche Skały, Maloskalsko i Sokol.

Drugiego dnia, ze względu na deszczową aurę już od poranka, głównym punktem był zamek Sychrov. Stamtąd podzielono się na kilka grup, które wybrały się na różne wycieczki:

• Bożkovskie dolomitowe jaskinie,

• na szczyt Sokol poszerzając wycieczkę z dnia poprzedniego,

• zamek Rotstejn z jaskinią Podstojno oraz Klokocskimi i Betlemskimi Skałami.

Sobota znów obudziła deszczem. Tylko nieliczni śmiałkowie nie wystraszyli się zmoczenia i wybrali na krótkie wycieczki.

Wieczory spędzano przy długich śpiewach biesiadnych z akompaniamentem trzech gitar. Ponadto, w piątkowy wieczór, uczestnicy z zafascynowaniem wysłuchali prelekcji doktora z Przyrodniczego Parku Krajobrazowego CZESKI RAJ, ubogaconego pokazem slajdów i albumem z fotografiami z tego terenu.

Niesprzyjająca wędrówkom aura, nie przeszkodziła zlotowiczom w dobrej zabawie i wypoczynku.

Rychlebskie hory są częścią Sudetów Wschodnich i rozciągają się od Przełęczy Płoszczyna (Kladske sedlo) po Przełęcz Ramzowską. Główny grzbiet Rychlebskich hor ma długość 47,5 km i średnią wysokość 644,7 m n.p.m.

XXXVII Zlot umiejscowiono ponownie w Czachach, w Sudetach Wschodnich i Środkowych, na terenie Wyżyny Hanuszowickiej i Bukovohorskiej hornatiny. Na 5 dni, 22 - 26 czerwca 2011 roku, grupa amatorów gór zamieszkała w schronisku Sevomorawska Chata, pięknie położonym na stokach Pohorelca.

Wędrówki wiodły trasami wg. szczegółowych opracowań Prezesa Wojtka Stankiewicza. Zwiedzano klasztor i kościół pw. WPN (Hora Matki Bozi) w Kralikach, grupę warowną "Bouda" - fragment umocnień granicy czesko-niemieckiej. Atrakcją zlotu byłą również wizyta w słynnym browarze "Holba" w Hanuszowicach.

Pobyt w górach, oprócz funkcji szkoleniowych, przyczynił się do utrwalenia kontaktów towarzyskich. Wspólne wieczory umilały dźwięki gitar, śpiewy oraz długie rozmowy.

Dla prezesa Wojtka Stankiewicza był to wyjątkowy zlot, obchodził właśnie jubileusz, co uczestnicy uczcili odśpiewaniem "Sto lat".

Zlot odbył się w dniach 02 - 06 czerwca 2010 roku w Pasmie Jesioników, w schronisku Anenska Hut w Starej Wsi k/Rymarowa. 

Pogoda początkowo deszczowa utrudniała realizacje planów tj. wędrówki na Pradziada przez Velky Kotel. Na szczęście drugiego dnia słońce zaświeciło intensywniej i z przyjemnością spacerowało się zwiedzając najciekawsze obiekty w okolicy. 

W programie drugiego dnia zlotu był zamek Velke Losiny, wytwórnia papieru czerpanego w Velkich Losinach i elektrownia szczytowo-pompowa Dlouhe Strane. 

Trzeci dzień poświecono miejscom atrakcyjnym dla oczu, jakim były Resowskie Wodospady i zamek Sowiniec. Niektórzy wzbogacili program o tzw. Pradziadowę galerię czyli wystawę rzeźb. 

Wieczory spędzano na rozmowach o zwiedzanych obiektach oraz, tradycyjnie jak co roku, przy śpiewach przy akompaniamencie gitary.

Zlot odbył się w dniach 10 -14 czerwca 2009 roku w Pasmie Jesztedu, w czeskim schronisku w Chacie na Planich (780m npm). 

Cel zlotu jak zawsze było potrójny: 

• ugruntowywać wiadomości o górach, 

• integrować członków klubu,

• aktywnie wypoczywać od codziennych obowiązków. 

Przez 3 dni, borykając się niejednokrotnie z deszczami, uczestnicy wędrowali szlakami prowadzącymi po grzbiecie lub u podnóża Jesztedu. Atrakcji wędrówkom dodawały napotykane na szlakach ciekawe formy skalne i widoki. Dopełnieniem było miasteczko Czeski Dub z prastarą zabudową i muzeum. 

Po kilkugodzinnych wycieczkach wieczory spędzano śpiewając turystyczne piosenki przy dźwięku 3 gitar.

Zlot odbył się w dniach 21 - 25 maja 2008 roku po czeskiej stronie Beskidu Śląskiego i wschodniej części Beskidu Śląsko-Morawskiego. 

Prawie 40-to osobowa grupa uczestników zlotu doskonaliła swoje wiadomości na temat terenów historycznego Śląska Cieszyńskiego, w szczególności z obszarem zwanym Zaolziem. Jednym z celów było również dotarcie do miejsca, gdzie schodzą się granice Czech, Polski i Słowacji. 

Metę zlotu usytuowano w schronisku Chata Bahenec (Baginiec). Dla turystów zaplanowano kilka wycieczek: 

• w paśmie Beskidu Śląskiego - na Wielki Stożek, Krucze Skały, Girową i do "Trójstyku" granic, 

• w Beskidzie Śląsko-Morawskim - trasami prowadzącymi m.in. przez Skałkę, Wielki Połom, Kozubową, Wielki Jawornik, Ostry, Koziniec. 

Na trasach swoich wędrówek uczestnicy obejrzeli ciekawe zabytki: drewniane kościółki: p.w. Bożego Ciała w Gutach i Cyryla i Metodego w Herczawie, cmentarz we wsi Guty, na którym duża liczba grobów jest z polskimi napisami na płytach nagrobnych. W pobliżu hotelu Bahenec na drewnianym słupie krytym daszkiem z gontu wisi dzwon, który został zdjęty z wieżyczki rozebranego budynku dawnej polskiej szkoły, wybudowanej przez społeczność Bagińca w 1873 roku, a który - jak głosi napis - "dzwonił im w rano w południe i wieczorem, wzywał do pożaru, opłakiwał ich zmarłych". 

Zlot zakończył się spotkaniem z przedstawicielami Polskiego Towarzystwa Turystyczno - Sportowego "Beskid Śląski" w Republice Czeskiej.

Na miejsce zakwaterowania uczestników Zlotu wybrano pensionat Velké Sedlo poniżej zapory wodnej zwanej Kružberská přehrada. Podczas Zlotu odbyły się trzy wycieczki w najatrakcyjniejsze fragmenty Niskiego Jesionika, w tym wędrówki malowniczym kanionem rzeki Moravicy. 

Na trasie wędrówek znalazły się w programie ruiny zamku Valdštejn, zamek w Hradcu nad Moravici oraz miasto Budišov nad Budišovkou. Dotarto też do źródeł rzeki Odry w Górach Odrzańskich, które znajdują się na terenie poligonu wojskowego.

1. dzień (15,5km): Vysoke Sedlo - Kružberk - Janske Kupele - Mokrinki - Podhradi - Zamek Vikštejn -Podhradi.

2. dzień (14,5km): Podhradi - Papirenski Splav - Żimrovice - Hradec nad Moravici.

3. dzień (21km): Budišov - Vildštejn - Dolni Guntramovice - Horni Guntramovice - Podlesi  -Budišov.

W zlocie wzięło udział 42 miłośników gór: członków klubu, sympatyków i ich rodzin. Bazą zlotu było schronisko (Chata) Smedawa, położone na przełęczy między dwoma najwyższymi szczytami części czeskiej Gór Izerskich, a mianowicie Smrkiem i Izerą. Druga grupa uczestników zakwaterowana była niżej, w schronisku Bartlova Bouda. 

Zlot, jak każdy, służył poszerzaniu znajomości z zakresu gór oraz towarzyskiej integracji członków klubu. Przez 4 dni uczestnicy przemierzyli wiele kilometrów szlaków.

1. dzień (22km): Smedava - Torfowisko Izerki - Izerka - Bukovec (1005m npm) - Izerka-Pytlackie Kameni (975m npm) - Ćesky vrch (918m npm) - siodło Predel-Smedava.

2. dzień (16-20km): Smedava - Predel - Palicnik (Palicznik) - Nebesky zebrik - Smrk (1124m npm) -Nebesky zebrik - Predel - Smedava (wytrwalsi powędrowali na Stóg Izerski).

3. dzień (16km): Smedava - Jizera (1122 m npm) - Na Cichadle - Stolpisska silnice - wodospad Velkeho Stolpichu - Orzesznik - Hejnice. Dżdżysta pogoda cześć uczestników wystraszyła i Ci pojechali samochodami do pobliskiego Frydlantu, do przepięknego zamku. Od niedawna oprowadza po zamku polski przewodnik.

4. dzień: w drodze powrotnej każdy odwiedził blisko leżące Hejnice z klasztorem.

Program zlotu obejmował wędrówki szlakami położonymi w północnej części Gór Łużyckich zwanych Żytawskimi, najdalej na zachód położonej części Sudetów, częściowo na terenie Niemiec i Czech, z zabytkami historycznymi, ciekawymi obiektami przyrodniczymi i punktami widokowymi. 

Bazą zlotu było schronisko Luż położone u stóp najwyższego szczytu Gór Łużyckich. Występują tutaj rzadkie gatunki roślin, uważane niekiedy za relikty glacjalne (pozostałości epoki lodowcowej). 

Uczestnicy zlotu mieli możliwość zapoznania z tamtejszą florą, fauną i rodzajem osadnictwa. Odkrywali ślady górnictwa, hutnictwa, szklarstwa a także architektury, która jest odmienna od innych regionów. 

Na tym terenie przejścia graniczne dla ruchu turystycznego nie są strzeżone i w miejscach wyznaczonych można przekraczać granice wielokrotnie. Tak też czyniono, wielokrotnie wędrując przeplatanymi drogami w obu państwach. 

Zlot był doskonałą lekcją szkoleniową dla wytrawnych turystów. Przeżyciem duchowym było przejście kalwarii na Krzyżowej Horze.

Obszar Czeskiej Szwajcarii znajduje się na zachód od Bramy Łużyckiej, a więc już poza granicami Sudetów, jego uroda, a także atrakcyjność krajoznawcza spowodowały, że Zarząd Klubu Przodowników TG PTTK Ziemi Wielkopolskiej zdecydował się tutaj właśnie zaprosić kadrę górską regionu. 

Bazą zlotu były położone w niezwykle urokliwym miejscu, wybudowane w stylu alpejskim na początku XX w., schroniska "Tokan" i "Na Tokani". Ich bardzo sympatyczni kierownicy: Pani Renata i Pan Tomasz stworzyli uczestnikom (w liczbie 37 osób) naprawdę rodzinną atmosferę co miało wpływ na cały przebieg Zlotu. Jego uroczyste otwarcie, jak przystało na Jubileusz, wiązało się z przypomnieniem historii Zlotów Wielkopolskich. Demonstrowano znaczek pierwszego Zlotu, z 1965 roku, zaprojektowany i wykonany w drewnie przez nieżyjącego już Przodownika, Kolegę Henryka Kwaśniewskiego.

Na Zlot zaproszono przedstawiciela Parku Narodowego "Czeska Szwajcaria". Był nim Pan Vaclav Sojka, pracownik Parku a jednocześnie Człowiek specjalizujący się w fotografowaniu przyrody, autor wielu albumów i kalendarzy krajobrazowych (głównie z terenu Czeskiej Szwajcarii). Wykonane przez Niego przezrocza, dowcipnie komentowane przez towarzyszącego Mu emerytowanego strażnika parku (władającego łamanym językiem polskim) wypełniły cały wieczór wprowadzając uczestników Zlotu w jego tematykę. 

Wykorzystując jubileuszowe spotkanie wręczono dokument przyznający tytuł Honorowego Członka Klubu Przodowników Turystyki Górskiej PTTK Ziemi Wielkopolskiej i nową odznakę klubową Koledze Marianowi Chudemu, Prezesowi Wielkopolskiej Korporacji Oddziałów PTTK, wieloletniemu Przodownikowi TG. Tradycyjnie już, uczestnicy Zlotu otrzymali dyplom, okolicznościowy znaczek i wydawnictwo zawierające opisy proponowanych tras wycieczkowych wraz z niezbędnymi informacjami krajoznawczymi. 

Drugi dzień trwania Zlotu podzielony był na dwie części. W pierwszej z nich uczestnicy "z lotu ptaka" (jak napisali autorzy przewodnika po Czeskiej Szwajcarii) podziwiali z Rużowej vyhlidki położoną prawie 300 m niżej rzekę Łabę i mosty w Deczinie. Przedtem jednak pochylili głowy, złożyli wiązankę kwiatów z biało-czerwoną szarfą i napisem "Rodakowi - turyści górscy z Wielkopolski" oraz zapalili znicze z herbem Polski na grobie żołnierza, chorążego Zdzisława Wiśniewskiego z 10 Dywizji Piechoty II Armii Wojska Polskiego poległego w trakcie tzw. operacji praskiej. Spoczywa On na malowniczo położonym leśnym cmentarzu we wsi Ludwikowice. Przed wejściem na nekropolię, na pomniku o kształcie ściętego ostrosłupa umieszczona jest dwujęzyczna (po czesku i niemiecku) sentencja: "Martwym jest tylko ten, o kim zapomniano". 

Po południu wędrowano poprzez tzw. Jetrzichowickie skały, których najatrakcyjniejszą częścią jest tzw. Mariina skała (427 m). Na jej wierzchołku wznosi się drewniana altanka widokowa, której niewielka powierzchnia i tak jest większa niż znajdująca się pod nią skała, stąd jest częściowo nadwieszona w powietrzu. Roztacza się z niej szeroki widok od Gór Kruszcowych - Rudawy Czeskie na zachodzie po Góry Łużyckie na wschodzie. Ciekawymi są też kolejne grupy skalne: Vilemina stena i Rudolfov kamen. Nazwy szczytów stanowią mini galerię rodu Kinskich - właścicieli tego terenu, są to bowiem imiona ich protoplastów. 

Ten wieczór, jak i następne, upłynął pod znakiem piosenek śpiewanych przy akompaniamencie gitar (Marek i Stefan) i przy płonących świecach (ogniska nie było). 

Kolejnego dnia w programie było Hrzensko, miasteczko położone nad Łabą. Powódź z 2002 roku zalała miejscowość do wysokości 15 m. Ślady tego kataklizmu są widoczne do chwili obecnej. Miejscowość była punktem wyjściowym do tzw. Prawczickiej bramy (Pravčicka brana), największego tego typu obiektu w Europie (stanowi on motyw znaczka zlotowego). Utworzona została w turońskich piaskowcach na skutek trwającego miliony lat wietrzenia. Jej szerokość u podstawy wynosi 26,5 m a wysokość otworu 16 m. Znajdujące się w sąsiedztwie, udostępnione metalowymi schodkami, punkty widokowe pozwalają podziwiać ten fenomen przyrody. W pobliżu widoczny jest, jakby przylepiony do skał, pochodzący z 1881 roku pałacyk, tzw. Sokole gniazdo, w którym po wyremontowaniu otwarto ekspozycję Parku Narodowego Czeska Szwajcaria. 

Tzw. Ścieżką Gabrieli i przez osadę Mezni Louka uczestnicy Zlotu dotarli do wąskiej doliny Kamenicy. Sztucznie zabezpieczona ścieżka wiodąca po metalowych pomostach wzdłuż rzeki, pod potężnymi ścianami skalnymi i turniami doprowadza do górnej przystani w Divokiej soutesce (Dziki wąwóz). Zaczyna się tu odcinek szlaku, którego nie można przejść suchą nogą. Jedynym sposobem przedostania się dalej jest spływ łodzią. Odbywa się on na odcinku 600 m. Dalej znów pieszo tunelami i skalnymi galeryjkami do kolejnej przeprawy w tzw. Edmundowej (Tichej) soutesce. Tutaj łodzie pokonują odcinek ok. 1 km. Te atrakcje powstały w latach 90 - tych XIX wieku z inicjatywy właściciela tego terenu - hr. Clary - Aldrigena, a wykonawcą byli włoscy specjaliści. Tutejsi "flisacy", podobnie jak nasi "Dunajcowi", przedstawiają historię soutesek jak również opowiadają w czasie rejsu różne dykteryjki. Specjalną atrakcją jest sztuczny wodospad uruchamiany przez przewoźnika prostym mechanicznym /ręcznym/ urządzeniem.

W kolejnym dniu Zlotu, trasa wiodła z dala od popularnych, licznie odwiedzanych miejsc, niezamieszkałym terenem, wśród morza skał i wąwozów. Doliną zwaną Divoka Rokle (Dziki Wąwóz), uczestnicy imprezy dotarli do miejsca gdzie płynący nią Czerwony potok przecina zamykającą ścianę skalną. Rozcięcie to przykryte jest głazem tworząc tzw. Czarną bramę (Černa brana) będącą otworem o wysokości 3 m i szerokości u podstawy 5 m. Po jej pokonaniu po resztkach kładki i kamieniach dotarto do przełomu rzeki Krzinica tworzącego tu dziki, skalisty kanion. Biegnie nim granica pomiędzy Czechami a Niemcami. Przyroda jest tu praktycznie nie tknięta ręką człowieka. 

Wspomnianą wyżej doliną w odwrotnym kierunku, bitą drogą po kilku kilometrach dotarto do skalnego labiryntu w pobliży wzgórza Jedlina. Tutaj znajdowała się kolejna atrakcja Czeskiej Szwajcarii, a mianowicie tzw. Uzke schody zwane inaczej Przykre schody, Mysia Dziura lub Szczelina Krasnoludków. Jest to znana od dawna rozpadlina skalna. W XIX w. z inicjatywy ks. Kinskiego udostępniono ją drewnianymi drabinami. W 2003 r. Dyrekcja Parku Narodowego przeprowadziła kapitalny remont sztucznych ułatwień.

Był to już koniec przygody zwanej Czeska Szwajcaria 2004.

Zlot był kolejną imprezą szkoleniową z cyklu poznawania gór Republiki Czeskiej (po Jesionikach, Beskidzie Śląsko - Morawskim i Czeskim Raju). Inspiracją do usytuowania spotkania w Górach Orlickich były ponadto pozytywne wrażenia uczestników Ogólnopolskiego Zlotu Przodowników Sudeckich z 1998 roku, rozmowy z przedstawicielami gmin położonych na terenie tych gór na Targach Turystycznych w Poznaniu oraz przypadająca w br. 65-rocznica Traktatu Monachijskiego, którego ustalenia były tragedią dla tego właśnie rejonu. 

Bazą było schronisko Masarykova Chata na Šerlichu, położone na głównym grzbiecie Gór Orlickich, ze wspaniałą panoramą. Do dyspozycji uczestników zlotu pozostawiono cały obiekt. W uroczystym rozpoczęciu zlotu wzięli udział zaproszeni goście: Senator Republiki Czeskiej, Przewodnicząca Stowarzyszenia Gmin "Region Góry Orlickie" pani inż. Vaclava Domšova, Dyrektor Euroregionu Glacensis pan Helmut Dohnalek (nota bene potomek właściciela byłego schroniska na Orlicy Heinricha Rűbartscha ) oraz gospodarz pan Zdenek Vorel. 

Uczestnicy (37 osób) otrzymali od organizatorów pamiątkowy dyplom, znaczek zlotowy z motywem schronu Březinka oraz informator zawierający opisy proponowanych tras wycieczkowych wraz z charakterystyką zwiedzanych obiektów (łącznie z opisami sal muzealnych). Ponieważ jednym z głównych elementów krajobrazu Gór Orlickich są umocnienia graniczne z lat 1935 -1938 poświecono im znaczną uwagę. 

W pierwszym dniu zlotu zwiedzano fort "Dobrosov" w tym tradytor artyleryjski "Zeleny" i schron dowodzenia "Mustek". Wielkie wrażenie wywarły na uczestnikach ogromne sale wykute w podziemiach na głębokości ok. 40 m. W dalszej części ścieżką historyczną poprzez punkt widokowy, umożliwiający wgląd w obszar który miał być objęty ostrzałem artyleryjskim (dzisiejszy obszar Polski w okolicy Kudowy), dotarto do dwóch zagospodarowanych schronów piechoty "Lom" i "Březinka". Tutaj na uczestników zlotu czekali panowie Topka i Praza - członkowie Klubu Historii Wojskowości z Nachodu. Ci młodzi ludzie z wielką pasją (podobną do naszej) opowiadali o historii i wyposażeniu zwiedzanych obiektów. Niektórzy z uczestników zlotu zafascynowani fortyfikacjami długo nie mogli ich opuścić. 

Kolejnym punktem programu było schronisko Jiraskova chata, o którego powtórnym otwarciu tak interesująco pisał Marek Staffa w artykule "Jiraskova chata znowu V provozu" ("Na szlaku" nr 11/2002). Ze zdumieniem uczestnicy zlotu przyjęli informację, że projektantem schroniska był Dušan Jurkovič. Z dziełami tego architekta turysta spotyka się wielokrotnie, począwszy od cmentarzy wojennych w Beskidzie Niskim, poprzez schroniska na przełęczy Pustevna w Beskidzie Śląsko - Morawskim do obiektów w rejonie Gór Orlickich. Z jego nazwiskiem oprócz schroniska związana jest restauracja - hotel "Piekło", do którego to urokliwego miejsca, jak nazwie przystoi, trzeba było zejść bardzo stromo w dół. Doliną Olešenki a potem piękną leśną drogą powrócono do samochodów. 

Drugi dzień zlotu podzielono na dwie części. Przed południem zwiedzano "renesansowe miasto" Nove Mesto nad Metuji wraz z zamkiem i przepięknym ogrodem (również projekty Dušana Jurkoviča). Ponieważ jednak zamek, będący w rękach prywatnych, służy również celom komercyjnym, niedostępne dla zwiedzających były największe sale zamku: kominkowa i reprezentacyjna. Zrekompensował to wspaniały widok z wieży zamkowej na Karkonosze, Góry Stołowe, Orlickie etc. Zainteresowanie budziło również położenie miasta na skalnym ostrogu, otoczonym z trzech stron rzeką Metują. 

Dalsze punkty programu drugiego dnia zlotu stanowiły połączenie elementów wizualnych z duchowymi. Najpierw był drewniany kościółek pw. Św. Jana Chrzciciela w Slavonovie pochodzący w aktualnej formie z 1553 roku z interesującymi malowidłami z XVIII wieku wykonanymi przez ludowych artystów oraz drewnianą chrzcielnicą z XVII wieku. Niektóre z tych malowideł wskazywały na działalność górniczą w rejonie miejscowości. Następnie udano się do usytuowanego w głębokim parowie pielgrzymkowego miejsca "Rokole" z cudownym obrazem M.B.Rokolskiej i źródełkiem mającym uzdrowicielską moc (o czym świadczą liczne legendy). 

Drugą, popołudniową część programu, stanowiło "zdobycie" najwyższego szczytu Gór Orlickich - Velka Deštna, którego wysokość wynosi 1115 m n.p.m. Dojście wiodło wprawdzie drogą bitą, ale widoki niwelowały tę niedogodność. Niektórzy z kolegów poszukiwali własnych wariantów wejścia na szczyt. 

Wieczorem, sala schroniska rozbrzmiewała turystycznymi piosenkami śpiewanymi przy dźwiękach dwu gitar. Serwowane przez personel "nuty" w postaci płynu "Primator" znacznie polepszały umiejętności śpiewających. 

Trzeci dzień zlotu był najbardziej pracowitym dniem imprezy, tak pod względem ilości przejechanych kilometrów jak i zwiedzanych obiektów. Pierwszym punktem programu był zamek w Častolovicach do którego droga wiodła m.in. długą na kilka kilometrów szosą, prowadzącą przełomową doliną Białej (Bila). Na szosie tej doliczono się 61 zakrętów. Renesansowy zamek častolowicki, będący rodową siedzibą rodu Šternbergów, powstał w latach 1588 - 1615. Potomek właścicieli pani Diana Šternberg Phipps w roku 1992 odzyskała zamek i urządziła w nim muzeum wyposażone w przedmioty użytkowe, medale i obrazy związane ze swoimi przodkami. Najwspanialszym jednak fragmentem zamku jest Sala Rycerska o powierzchni 306 m2 z pięknym kasetonowym stropem. Pokazano również pomieszczenie, w którym w sierpniu ubiegłego roku odbyło się spotkanie prezydentów Grupy Wyszehradskiej (widzieliśmy m.in. fotel na którym zasiadał Prezydent Kwaśniewski). Dużym przeżyciem dla uczestników było spotkanie na dziedzińcu zamkowym z sympatyczną właścicielką zamku, która cierpliwie wyjaśniała im sposób hodowania drzewiastych pelargonii. 

Z Častolovic, krętymi drogami wiodącymi przez Pogórze Orlickie dojechano do osady Panske Pole - Hanička, i dalej już pieszo do twierdzy Hanička. Jest to ogromny obiekt z lat 1936 - 1938, w większości podziemny, w latach 1979 - 1993 przebudowywany na schron przeciwatomowy dla Ministerstwa Spraw Wewnętrznych. Zmieniło to znacznie pierwotny charakter twierdzy lecz dla uczestników zlotu stanowiło namacalny dowód działalności władz ubiegłego okresu. Sympatyczny, lecz nieco speszony obecnością kadry turystycznej, przewodnik starał się przekazać jak najwięcej wiadomości, które jednak z uwagi na trudności językowe nie zawsze były przez uczestników zlotu zrozumiałe. 

Ostatnim, innym już punktem programu było przejście przełomowym odcinkiem Dzikiej Orlicy w tzw. Zemskiej Branie (Brama Ziemska, Brama Kraju). Tutaj na odcinku kilku kilometrów, wśród gnejsowych skał, wzdłuż szumiącej rzeki wiedzie ścieżka przyrodnicza opisująca geologię, rośliny, zwierzęta występujące na terenie rezerwatu. Ten ostatni o powierzchni 88,22 ha stanowi najcenniejszy fragment Parku Krajobrazowego Orlicke Hory. Po wyjściu z przełomu niektórzy z uczestników nim urzeczeni wracali tą samą drogą. Inni zaś wybrali wariant wiodący równolegle do przełomu przecinając główny grzbiet Gór Orlickich. 

Południowy posiłek uczestnicy spożywali w schronisku Čihak, położonym nad Czerwonym Strumieniem. Potok ten stanowi granicę polsko - czeską i wyskoczywszy z okna można się było znaleźć w Ojczyźnie. 

Powrót do bazy, dla niektórych uczestników połączony był z dreszczykiem emocji, gdyż poruszali się wiodącą przez Orlicke Zahoži, aktualnie wyłączoną z ruchu szosą. W niedzielę nastąpiło zakończenie zlotu i niektórzy przed powrotem udali się jeszcze na Vrchmezi (po polsku Orlica), szczyt niedostępny od polskiej strony, a znajdujący się na wyciągnięcie ręki od granicy (podobno do wybuchu wojny linia graniczna przebiegała przez sam wierzchołek).

W pierwszym dniu zlotu zaplanowano zwiedzanie potężnego zamku Kost położonego na wysokiej skale. Następnym ciekawym obiektem był zamek, a właściwie pałacyk myśliwski Humprecht w pobliżu miasteczka Sobotka. Wszystkich zwiedzających zachwyciła wspaniała akustyka centralnej sali tego zamku biegnącej przez dwa piętra. Po zwiedzeniu tych dwóch zabytkowych obiektów pojechano do Prachowskich Skał, gdzie odbyła się wycieczka piesza po tym ciekawym "skalnym mieście", co zajęło ponad trzy godziny wędrówki. Na trasie znajdują się liczne punkty widokowe (vyhlidki), m.in. Šlikowa vyhlidka z widokiem na najwyższy szczyt Czeskiego Raju - Kozakov (należący do Sudetów). 

W drugim dniu uczestnicy zwiedzili zamek Trosky - symbol Czeskiego Raju, uwidoczniony na znaczku zlotowym. Dobra widoczność pozwoliła, z obu platform widokowych umieszczonych na wieżach zamkowych, zobaczyć Karkonosze z najwyższym szczytem Sudetów - Śnieżką. 

Kolejnym punktem programu był przejazd do uzdrowiska Sedmihorky, a następnie wycieczka piesza po malowniczych skałach do zamku Valdštejn wraz z jego zwiedzaniem, oraz do zamku Hrubá Skala, zaliczając po drodze kilka punktów widokowych. Droga powrotna do uzdrowiska Sedmichorky prowadziła przez wąską szczelinę skalną zwaną Mysią Dziurą. Kolejny dzień zlotu rozpoczął się od zwiedzenia ruin zamku Valečov. Następnie uczestnicy przeszli bardzo widokową trasą po skałach do wykutych w skale dziur nazywanych Drabské Světníčky, z kilkoma platformami widokowymi, skąd roztaczała się wspaniała panorama na bliższą i dalszą okolicę. Dalej trasa prowadziła do miejsca zwanego "Na krásné vyhlídce", gdzie podziwiano rozległy widok na Ještěd, Jizerské hory i dolinę Jizery. Powrót pod zamek Valečov przez przełęcz Hrázka i obok studzienki Hrdinka (Studánka Hrdinka). Nie zabrakło też czasu na okoliczne miejscowości z głównym miastem Jicinem znanym z bajkowej postaci Rumcajsa. 

Wieczorami dyskutowano o problemach klubu oraz przy dźwięku gitary śpiewano znane i mniej znane piosenki. 

Po dwóch latach przerwy zorganizowano kolejny Zlot PTG Ziemi Wielkopolskiej. Miejscem zlotu był kemping "KNEHYNE" na terenie Beskidu Śląsko - Morawskiego. W imprezie wzięło udział 46 osób reprezentujących następujące środowiska: Poznań, Śrem, Konin, Wągrowiec, Jarocin, Wałcz. 

Program zlotu obejmował wycieczki na szczyt Radgoszcza i Łysą Górę (najwyższy szczyt Beskidu Śląsko-Morawskiego) i zwiedzanie skansenu wołoskiego w Rożnowie. Ponadto odbyło się spotkanie uczestników zlotu ze starostą powiatu Rożnov Panią Malenakovą i z zarządem Klubu Czeskich Turystów z Rożnova. Wymieniano doświadczenia dotyczące organizacji imprez a szczególnie znakowania szlaków turystycznych. 

Prezes Klubu udzielił wywiadu odnośnie działalności Klubu Przodowników i powodów wybrania na miejsce zlotu Beskidu Śląsko-Morawskiego dziennikarzowi lokalnej gazety oraz reporterowi lokalnej telewizji. Uczestnicy Zlotu byli zakwaterowani w pokojach 2-4 osobowych na terenie kempingu i tam też otrzymywali wyżywienie (śniadanie i obiadokolacja). 

/ brak relacji ze zlotu /

/ brak relacji ze zlotu /

/ brak relacji ze zlotu /

/ brak relacji ze zlotu /